Week van de werkstress – financiële zorgen

Blog van het bedrijfsmaatschappelijk werk

Door Iris Hageman, bedrijfsmaatschappelijk werker bij Gimd.

Natuurlijk, je had het meegekregen. Eerst via het nieuws, en later zag je het ook op je bankafschriften: boodschappen zijn duurder, en energieprijzen zijn hoger. Inmiddels begin je het ook steeds meer te voelen. Je hebt misschien al een paar maanden nauwelijks geld meer opzij kunnen zetten voor iets wat je eigenlijk heel belangrijk vindt. Of je koopt noodgedwongen wat goedkopere cadeautjes voor verjaardagen. Maar je vindt dat je geen recht van klagen hebt. Want je hebt toch geen echte schulden, en moeten veel mensen het niet met veel minder doen dan jij? En dus ga je door, alsof er niets aan de hand is.

Het is een voorbeeld van hoe iets kleins langzaamaan meer en meer mentale ruimte inneemt. En ook al is het geen crisis, geen acute ramp, als je met zorgen blijft rondlopen, loopt de druk op. Wanneer je langdurig onder druk staat, verhoogt dat de kans op chronische stress en grotere psychische problemen aanzienlijk. In de week van de werkstress vind ik de belangrijk aandacht te vragen voor de knagende, onuitgesproken, (financiële) zorgen.

Onlangs sprak ik iemand die zich net uit jarenlange schulden had geworsteld en door de inflatie opnieuw in financiële problemen dreigde te raken. Een beetje sceptisch kwam hij binnen. Hij was doorverwezen naar mij door zijn leidinggevende. Hij had al jarenlang op de kleintjes moeten letten, dus ook hier zou hij zich wel doorheen worstelen. Hij zou het toch alleen moeten doen, want rekeningen zouden blijven komen en boodschappen werden niet goedkoper. Door zijn eerdere ervaring met schulden was hij ook nog eens heel vaardig geworden in budgetteren. Hij had alle mogelijke oplossingen onderzocht, eigenlijk was er gewoon niet veel aan te doen. Een beetje gedesillusioneerd vertrok hij weer.

Erover praten in een vertrouwelijke omgeving kan de koers van een kleine sneeuwbal helpen veranderen. Waardoor je er meer grip op krijgt.

Een paar weken later sprak ik hem opnieuw om te informeren hoe het met hem ging. Hierop vertelde hij dat hij zich na ons gesprek eerst heel radeloos had gevoeld. De onmacht van de situatie was weer zo pijnlijk duidelijk geworden. Maar daarna was er toch iets veranderd. Het hardop delen van zijn zorgen had de inflatie niet verholpen natuurlijk. Maar het had hem wel energie gegeven om er op een fijnere manier mee om te gaan.

In gesprek had hij even wat afstand kunnen nemen van zijn gedachten. Zijn gevoel had meer ruimte gekregen, en een nieuw perspectief op dat gevoel was ontstaan. Met deze ruimte had hij ook weer nieuwe ideeën gekregen. En was hier ook al mee aan de slag gegaan.

Stress hoort bij het leven. Tegelijkertijd hoeven we het daarom niet weg te relativeren. Erover praten in een vertrouwelijke omgeving, zonder dat dat betekent dat je je moet verantwoorden, of een financiële controle krijgt kan de koers van een kleine sneeuwbal helpen veranderen. Waardoor je er meer grip op krijgt. Ga er ook, of juist, preventief over in gesprek. Zoals met het bedrijfsmaatschappelijk werk.

Lees verder op de campagnepagina van de week van de werkstress. Hier vind je hoe wij kunnen helpen en wat je zelf kunt doen. Kijk de inspiratiesessie over werkstress terug of beluister de podcast over stress op de werkvloer.